Geschiedenis Rouen
Hotels Rouen:
- Hotels Rouen
- Ibis Mercure Novotel Rouen (Beste prijs garantie)
Ontstaan tot negende eeuw
De eerste bewoners van Rouen vestigden zich in de heuvels tussen de rivieren Cailly en Robec, zijtakken van de Seine. Zo waren ze beschermd tegen hoog water en konden ze profiteren van de voordelen die de rivieren boden, zoals handel en visserij. De oudste nederzetting werd bewoond door Keltische Galliërs. Zij spraken van Ratumacos, hoogstwaarschijnlijk betekent dit handelsplaats.
De ontwikkelde zich aan het einde van de derde eeuw tot de hoofdstad van het Romeinse bestuursdistrict Lugdunensis Secunda. In het begin van de vierde eeuw werd Rouen zetel van een bisdom. Haar bisschoppen waren invloedrijk en enkelen zijn tot de dag van vandaag bekend. Daartoe behoren de heilige Romanus (St. Romain) en de heilige Audoenus (St. Ouen). Beide bisschoppen bestuurden in de zevende eeuw Rouen. Halverwege de achtste eeuw verwierf de stad de status aartsbisdom.
Rouen en de Noormannen
In de tweede helft van de negende eeuw leed Normandië erg onder invallen van Vikingen. Zij plunderden Rouen en verschillenden abdijen in de omgeving. Rond 876 werd Rouen hun basiskamp. De Franse koning Karel de Eenvoudige kon de vikingen niet verdrijven. De Karolingische vorst bewerkstelligde orde in 911 met het verdrag van St.-Clair-sur-Epte. Hij beleende daaropvolgend het gebied aan vikingaanvoerder Rollo, de eerste hertog van Normandië. Rollo veranderde zijn naam in Robert ter gelegenheid van zijn doopsel te Rouen, de hoofdstad van zijn rijk. Hij bleek een goed bestuurder die het land ingrijpend hervormde. Hij liet moerassen dempen en nieuwe kades aanlegen.
2.1 Tapijt van Bayeux; slag bij Hastings met detail waarop Odo, de halfbroer van Willem De Veroveraar, de troepen voorwaarts leid.
Onder Rollo’s nakomelingen was er sprake van verfransing waardoor de Scandinavische invloed afnam. Het levendige Rouen was in trek bij de hertogen als hoofdverblijfplaats. In de kathedraal van Rouen werden ze uitgeroepen tot Normandische vorsten en vele hertogen lieten zich daar ook begraven (o.a. Rollo).
In het jaar 1035 werd de bastaardzoon van Robert II de Duivel hertog van Normandië. Hij werd bekend als Willem de Veroveraar. Nadat hij in 1066 bij de slag bij Hastings Harold van Wessex versloeg liet hij zich kronen tot koning van Engeland. In 1087 sneuvelde hij in strijd tegen de Franse koning Filips I. Zijn oudste zoon Robert II erfde het hertogendom van Normandië en zijn tweede zoon, Willem II, verwierf het koningschap over Engeland. Groot-Brittannië behoorde tot 1154 toe aan het Normandische huis.
Rouen en de strijd tussen Engelsen en Fransen
Rouen was zeer welvarend in de middeleeuwen. De haven vormde de basis voor het grote handelscentrum en de rivier trok veel nijverheid aan (o.a. viltmakers, textielververs, leerlooiers). Het ‘Établissements de Rouen’, een gemeentelijke oorkonde uit de periode 1160-1170, verleende de burgers gemeentelijke vrijheid en zelfbestuur.
De gemeentelijke vrijheden bleven ongemoeid toen de Franse koning Filips II August Normandië bezette in 1204. Aan de welvaart kwam een einde door de Honderdjarige Oorlog (1337-1453), een reeks territoriale oorlogen tussen de Fransen en de Engelsen. De strijd kostte veel geld en de koningen voerden hoge belastingen in. Inwoners kwamen in opstand. Niet zelden werden dergelijke rellen bloedig neergeslagen. In de periode van de oorlog was ook sprake van pestepidemieën (1348 en 1379) en overstromingen (1373 en 1382). Toen Rouen tussen 1419 tot 1449 door de Engelsen werd bezet voerden zij de repressie op. Vanaf 1428 putten de stedelingen hoop uit het optreden van Jeanne d’Arc. Zij werd echter op 30 mei 1431 levend verbrand op de place du Vieux-Marché.
Tour Jeanne-d’Arc
Waar is de geschiedenis van Jeanne d’Arc belichaamd te Rouen?
Op de Place du Vieux-Marché, waar Jeanne d’Arc ter dood is gebracht, staat nu een aan haar gewijdde kerk. Aan het marktplein is ook het Musée Jeanne d’Arc gelegen. Het biedt onder meer onderdak aan een geschetst portret van de heldin uit 1431 en haar wapenuitrusting.
Ook is er een maquette te zien van het dertiende-eeuwse kasteel, waarin Jeanne d’Arc op 25 december 1430 werd opgesloten in een toren op de eerste verdieping. Slechts één toren van dit bouwwerk bestaat nog, de zogenaamde Tour Jeanne-d’Arc. De heldin is op de begane grond van deze slottoren geconfronteerd met marteltuig. Op de bovenverdiepingen is de geschiedenis van het kasteel en Jeanne-d’Arc in beeld gebracht.
Rouen na de Honderdjarige Oorlog
Na de Honderdjarige Oorlog (1337-1453) ving opnieuw een periode van grote welvaart aan. In de provinciale hoofdstad Rouen werden de gerechtelijke en bestuurlijke organen van Normandië ondergebracht. Tot de tweede helft van de zestiende eeuw was er sprake van een florerende provinciestad. De godsdienstoorlogen maakten daar een einde aan. Een noemenswaardige economische opleving vond pas plaats in de eerste helft van de achttiende eeuw, dankzij de katoenindustrie en de productie van geglazuurd aardewerk. De hernieuwde welvaart maakte een ingrijpende verandering van het stadsbeeld mogelijk. In de achttiende eeuw werden de middeleeuwse stadsmuren neergehaald en maakten de grachten plaats voor boulevards. In de negentiende eeuw werd het historische centrum voorzien van nieuwe verkeersaders en vond de modernisering van de groeiende haven plaats.
De naoorlogse stedenbouwkundige ontwikkelingen hebben de verwoestende bombardementen van de Tweede Wereldoorlog als uitgangspositie. Op de linkeroever zijn op de plaats van de plat gebombardeerde oude wijken moderne woonwijken, winkelcentra, industriegebieden, het administratieve centrum en de prefectuur gebouwd. Eeuwenoude straten en indrukwekkende historische gebouwen bevinden zich op de rechteroever. Ze worden bezocht door talrijke toeristen.
Het hedendaagse Rouen is een levendige stad waar het toerisme niet alles bepalend is. Zo behoort de haven tot de grootste van Frankrijk. Ook als industriestad en studentenstad speelt Rouen een aanzienlijke rol. Sinds de oprichting van Hoog-Normandië in 1964 is Rouen ook de hoofdstad van deze regio.
